Frans Happel

In menig reisverhaal over Griekenland komt een passage voor waarin een schaduwrijk terras het decor is en een koele witte wijn de glazen vult. Hoe vaak is in deze vertellingen de lof niet bezongen van zo’n geurige, licht geharste retsina?  En hoe vaak is de verbazing niet uitgesproken dat een simpel glaasje Grieks wit, gewoon direct uit het vat, zo fantastisch kan combineren met zeevruchten, feta of geroosterd vlees?

Laten we die reisverhalen maar koesteren ter illustratie van onze herinnering, want die geurige retsina’s, dan wel andere ‘open’ witte wijnen van overduidelijk Griekse komaf, zijn uit de gratie. Niet zozeer bij de buitenlanders die Griekenland bezoeken als bij de Grieken zelf. Wit is absoluut geen mode meer, rood moet het zijn, of op z’n minst rosé.
Het begon enkele jaren geleden met de banvloek die over de retsina werd uitgesproken. Een artikel in een medisch tijdschrift berichtte dat retsina kankerverwekkend zou kunnen zijn. Met name de retsina die in halve literflesjes als bulk op de markt werd (en nog wordt) gebracht moest het ontgelden. In plaats van natuurzuivere hars, zou er allerhande chemische troep worden toegevoegd. Dagbladen citeerden gretig uit het artikel en uiterst gevoelig als Grieken zijn als het om gezondheid gaat, was het plotseling uit met de retsina. Geen wijnboer meer die het nu nog in zijn hoofd haalt om een retsina te componeren, want er zijn nauwelijks nog klanten te vinden.
Vrij snel na de liquidatie van de retsina, bracht een andere medische publicatie Griekenland in beroering. Het ging over een streek in Frankrijk waar de bewoners vrijwel uitsluitend rode wijn dronken en wat zou een onderzoek onomstotelijk bewezen hebben? Goed geraden; onder de rode-wijndrinkers daar in die Franse streek zou minder kanker voorkomen dan elders waar allerhande alcoholica genuttigd worden.
Sindsdien is er in Griekenland een massale vraag naar rode wijn.

Zie voor de rest van dit artikel Lychnari 2005/5