Het theater van de mooie emotie
Frans Happel
De Vereniging Vrienden van Stelios Kazantzidis
Er is geen organisatie in Griekenland die in relatief korte tijd zó om zich heen heeft gegrepen als de Vereniging Vrienden van Stelios Kazantzidis (Syllogos Filon Steliou Kazantzidi). Het ledental zou inmiddels de 700.000 overschreden hebben en de afdelingen van de vereniging strekken zich uit tot en met de landen waar grote contingenten Grieken gevestigd zijn, zoals Australië, de Verenigde Staten en Duitsland.
Stelios Kazantzidis mag zonder twijfel de meest ‘inheemse’ Griekse zanger ooit worden genoemd. In andere dan Griekse encyclopedieën vindt men zijn naam nauwelijks, er is geen toerist die tijdens een Griekse vakantie een muziekwinkel betreedt om een cd juist van Kazantzidis te kopen.
‘Maar nationaal is het een van de grootste moderne helden die we hebben, misschien wel de gróótste’, stelt Kostas Prássinos vol overtuiging. Prássinos is niet alleen voorzitter van de Kazantzidisvereniging afdeling Kalamata, hij beschouwt zich bovendien als een van de vrienden die de in 2001 overleden zanger het meest dierbaar zijn geweest.
‘Stelios was als een broer voor me, beter nog: ik beschouwde hem als mijn tweede vader. Er is geen mens die zoveel warmte naar anderen uitstraalde als hij. Stelios was en bleef goed voor zijn medemens, ondanks dat hij talloze malen door het leven is dwarsgezeten, ondanks dat hij keer op keer besodemieterd is als het grote geld in het spel was. Stelios was niet alleen een fantastische zanger; hij was een van de beste schepselen die ooit uit Gods hand zijn gekomen’.
Lees verder in Lychnari 2006/3 pag. 12