Inge Manousakis-van Bommel

Behendig manoeuvreert hij zijn stalen ros tussen twee slordig geparkeerde auto’s door. Geheel in stijl, met een kort fietsbroekje en een knalgeel T-shirtje (‘want dan val ik lekker op in het verkeer’) parkeert de 32-jarige Fílippos Frangoulis zijn vouwfietsje tegen een lantaarnpaal. Hij heeft de tocht van zijn werk in het oude centrum van Athene naar zijn huis, gelegen in de Atheense wijk Mets, weer overleefd. We hebben afgesproken bij hem thuis en zitten, met eigengemaakte glykó tou koutalioú, op zijn terras te genieten van het uitzicht op de Akropolis. Enthousiast vertelt hij dat het straatbeeld van Athene en van andere Griekse grote steden de laatste jaren aan het veranderen is. Is het ons bijvoorbeeld niet opgevallen dat er meer fietsers op de weg zijn? Hij komt gedurende zijn tocht door de stad, zo’n kleine 6 kilometer, dagelijks gemiddeld 5 tot 6 fietsers tegen.

‘Nee, lach nou niet, dat is voor Griekse begrippen best veel en een hele vooruitgang in vergelijking met enkele jaren terug', legt hij uit. Het vervoermiddel beleeft een bescheiden comeback, vooral onder jongeren. ‘Want om te fietsen in het ágria (wilde) Athene is vooral moed en durf nodig', lacht Fílippos. Hij zelf maakt bijna dagelijks de kleine straatjes van de Plaka onveilig met zijn tweewieler. Hij is een fervent voorstander van het gebruik van de fiets en is sinds enkele jaren actief lid van de belangengroep Podilates (Fietsers). Een beweging die zich eigenlijk al sinds 1986 inzet voor de rechten van de niet-gemotoriseerde Griekse weggebruiker en in het bijzonder voor die van de fietsers. Hoe dan ook een opmerkelijk initiatief in een land waar de auto koning op de weg is.

Lees verder in Lychnari 07/4, pagina 14 e.v.