Frans van Hasselt

Ieder jaar, bij de nadering van Pasen en Kerstmis, verhuizen de Griekse televisiezenders naar de vleesmarkt en de supermarkten om mee te doen aan het klagen over de duurte. Alles blijkt weer meer te kosten dan het jaar tevoren, huisvrouwen komen bij tientallen aan het woord, maar ook verkopers die betogen dat het allemaal wel meevalt. De voorzitter van de Atheense vleesmarkt is al een nationale figuur. Hij moet zich ook verweren tegen aantijgingen dat vlees uit Albanië en Bulgarije wordt verkocht als inheems, dus ook weer te duur. Hij heeft een zeer luide stem.

De televisie, die voor haar complete nieuwsuitzending een vol uur heeft, trekt in de feestperiode dagelijks tien à vijftien minuten voor de markten uit. Sippe huisvrouwen laten zien hoe weinig ze hebben gekocht. De publieke omroep, die de regering moet verdedigen, vindt altijd wel vrouwen en mannen die redelijk tevreden zijn. Maar dit keer was dat vrijwel niet te doen. De prijzen rezen eind 2007 de pan uit, al gold op de vleesmarkt nog steeds de aloude wet dat je moet wachten tot de laatste dag. Op 24 december bleken zelfs de kalkoenprijzen iets gedaald, na een week waarin je algemeen kon horen: dan maar kip.

Vlak na de feestdagen kwam er nog een nieuwe ronde van prijsstijgingen. Ook de elektrische stroom ging omhoog, tot tien procent. Tavernehouders maar ook taxichauffeurs klagen over kesatia, slapte: ‘de mensen blijven deze winter thuis’. Winkeliers aan Athenes Odós Ermoú meldden een teruggang van 15 procent en wachtten op de uitverkoop van eind januari.

In de supermarkten zijn de prijzen niet met procenten, maar met tientallen procenten omhoog gegaan. Recordhouder was om de een of andere reden de Edammer kaas, vanouds goedkoper dan de Griekse, maar nu bijna veertig procent duurder geworden. Brood was al eerder met vijftien procent gestegen, andere graanproducten als macaroni met dertig. Rijst vijftien procent, margarine eveneens. Eigenlijk was whisky het enige dat goedkoper werd.

Fruit en groenten bleven binnen de tien procent, maar op de televisie vraagt men zich al jaren in uitvoerige reportages af waarom de prijzen zo omhoog moeten lopen in de tussenhandel. Wanhopige boeren komen jaar in jaar uit aan het woord omdat ze zo slecht worden betaald, terwijl in dezelfde uitzendingen consumenten juist klagen over de duurte.

Lees verder in Lychnari 08/1 bladzijde 25 e.v.