Frans Happel Foto’s: auteur

De belofte van de Griekse regering aan Europa dat het begrotingstekort niet binnen vier, maar zelfs binnen drie jaar tot een aanvaardbaar niveau zal worden teruggebracht, heeft menige Griek met groot wantrouwen vervuld. De meest gangbare opinie is dat de regering daartoe de minst moeilijke wegen zal bewandelen, waardoor de gewone burger onmiddellijk de klos wordt zonder dat er van structurele veranderingen sprake is.

Stap willekeurig welk koffiehuis binnen en er kan een college financiën en economie worden gevolgd, dat vooral leert hoe de gewone Griek in het nauw zal worden gebracht door ad hoc-maatregelen, die zelfs een beetje slim kind zou kunnen bedenken.

Toegegeven: zo ziet het er op dit moment ook naar uit. In korte tijd zullen, weliswaar trapsgewijs, de accijnzen aanzienlijk worden verhoogd, waardoor de prijzen van rookwaren, benzine, diesel en alcoholische dranken naar hoogten zullen stijgen die Grieken zich ongeveer nog eergisteren, zelfs tijdens nachtmerries, niet hadden kunnen voorstellen. Voorts gaan de belastingen in ruim algemene zin omhoog. Loonbelasting, inkomstenbelasting, onroerend goedbelasting, motorrijtuigenbelasting…

Vooral die laatste heffing is daarbij een verhaal apart. De vorige (conservatieve) regering onder leiding van Kostas Karamanlís had bedacht, dat het zowel voor het milieu als voor een veiliger openbaar verkeer, goed zou zijn als de tienduizenden oude tot soms oeroude auto’s van de weg zouden verdwijnen. De volgende constructie kwam tot stand: wie zijn oude brik inlevert, krijgt van de staat, ongeacht de nog resterende kwaliteit, duizend euro. Wie in een bejaard vehikel wil blijven rijden moest er dan rekening mee houden dat de motorrijtuigenbelasting voortaan geheven wordt op basis van de leeftijd van de auto; hoe ouder, hoe hoger de belasting.

Afgeschaft

Zo gezegd, zo gedaan. Tot 7 oktober van het vorig jaar. Toen wonnen de sociaal-democraten van Yorgos Papandreou de verkiezingen en een van de eerste beslissingen van de nieuwe regering was het stopzetten van de ‘volstrekt ridicule en onbetaalbare’ oude-auto-regeling.

Lees verder in Lychnari 10/1, p. 30-32.