Wim Oudshoorn

Hebben de kleine boekhandels het moeilijk in Nederland, die in Griekenland balanceren op de rand van de afgrond, niet zozeer door de concurrentie van de internet-boekwinkels, als wel, sinds vorig jaar, de dubbele economische crisis.  Amighv bibliopwleiva – ‘pure boekhandels’ – tegenover de kantoorboekhandels – zijn er over heel Griekenland 256 (volgens opgave van het Centrum voor het Griekse Boek). Een ervan is boekhandel Plous (Vaart), die vanaf 1992 de Corfioten aan het lezen probeert te krijgen en te houden. Eerst onder leiding van de onstuitbaar energieke Ouranía Kalakou, en na haar tragische dood in 2008, van haar bedachtzame zoon Dimosthénis.

Gelukkig, het welluidende deurbelletje klingelt als vanouds. Ook het interieur is uit de voormalige vestiging overgebracht. De toonbank met toogje, afkomstig uit een oude apotheek, de planken en kasten voor de boeken die in dezelfde stijl zijn nagemaakt, donkerbruin op het zwarte af, de terrakleur van de muren, de aristocratische zitmeubels. De nieuwe winkel aan de hoofdstraat in het oude centrum van Corfu-stad is ruimer maar haalt het niet qua sfeer bij de oude winkel, die was gevestigd in een oeroud gebouw in een doodlopende steeg, bijna onzichtbaar voor toevallige passanten.

Sic transit gloria mundi

Die onzichtbaarheid was de grote charme van de oude winkel. Je ging naar binnen en betrad het Rijk van het Boek, waar je onzichtbaar werd voor de normale mensenwereld. Er hing wel een uithangbord in de hoofdstraat om je op het bestaan van de winkel te wijzen, maar dat was voor de goede verstaander, want zelfs als je in de smalle duistere steeg liep, zag je de winkel pas als je er bijna voor stond. De vaste cliëntèle had er echter geen moeite mee de weg naar deze plek te vinden.  Er was geen etalage, alleen een klein raam met luiken en de piepende deur met dat belletje en als je je min of meer naar binnen had gewrongen stond je ineens in een wonderschoon keldergewelf met zijnissen en een vloer van oude tegels in een soort van Escher-patroon, sfeervol verlicht door ouderwetse schoollampen met melkglazen bollen. Alle boeken op hun verleidelijkst uitgestald in de kasten en op de zware tafels met de kleur van ebbenhout, een zitje met die elegante Corfiotische meubelen waarin je op je gemak en zonder scrupules kon gaan zitten lezen, de ideale boekensalon.

Lees verder in Lychnari 10/3 pp.36-38.