Inge Manousakis-van Bommel, foto’s: Yorgos Manousakis

Aan de rand van Athene, vlak achter de volkswijk Fylí (boven Ano Liosia), ligt een eenvoudig klooster. Opgetrokken uit zachtgeel steen, met rode koepeldaken en een pleintje, ach, er zijn er zoveel van in Griekenland. Toch is dit klooster, gewijd aan ‘de heilige martelaren Kyprianós en Joustina’, een bezoekje waard. Elke woensdag om klokslag vijf uur zetten de monniken de poorten open voor het grote publiek en houden ze een speciale viering voor mensen die vervloekt zijn door magie of door het Boze Oog. Een kerkdienst waar veel Grieken dankbaar gebruik van maken.

Een bonte stoet mensen kruipt langzaam de heuvel op. Grieken, zigeuners, mannen, vrouwen, jong, oud, ziek en ogenschijnlijk gezond, samen wandelen ze naast elkaar over de asfaltweg naar het klooster. Met hoofddoeken en parasolletjes beschermen ze hun hoofden tegen de zon. Het is midden op de dag, ruim 40 graden en er staat geen zuchtje wind. Deze ‘pelgrimstocht’ door de heuvels is kort, een kilometer of vier, maar lijkt door de hitte en het gebrek aan schaduw een eeuwigheid te duren. Gelukkig voor ons is het klooster ook met de auto bereikbaar.

Druk!

Eenmaal aangekomen kijk ik met verbazing naar de mensenmenigte die zich heeft verzameld op het plein voor het klooster. Het schouwspel doet me denken aan een bezoek aan Ikea op een regenachtige zondagmiddag. Verkeersregelaars met fluorescerende vestjes die met handgebaren en fluitjes de gasten naar hun parkeerplaats dirigeren, speciale parkeervakken voor toeristenbussen. Bezoekers, afkomstig uit alle windstreken, stromen de poorten binnen. Er is duidelijk vraag naar de bijzondere vieringen van dit klooster. Twee jongens op krukken en een man in een rolstoel worden met de auto het terrein opgereden. Een groepje zigeunervrouwen loopt er zacht giechelend achteraan. Verderop zit een oma met haar kleindochter. Het meisje – met zwarte krullen en blauwe poppenogen – heeft een probleem, vertelt ze als ik even later naast haar op het bankje plaats neem. Welk probleem wordt me in het gesprek niet duidelijk maar dat maakt ook niet uit, want iedereen die vandaag in het klooster de kerkdienst bijwoont wil maar één ding: dat hij of zij, een familielid of vriend, bevrijd wordt van magie of van het Boze Oog.

Lees verder in Lychnari 2010/4, pp. 10 e.v.