Marietta van Attekum - Foto’s: Toon Pennings en Hans Vermeulen

Via Egnatía tussen bureaucratie en persoonlijk elan

Deze zomer vond het tweede deel plaats van de Karavaantocht langs de Via Egnatía, nu over het traject van Thessaloniki tot Istanbul.  Dat is ver, ongeveer zevenhonderd kilometer. Het is ook niet het gemakkelijkste stuk. Er is vrijwel niets meer over van de oude Romeinse weg. Een paar kleine stukjes, samen ongeveer vijftien kilometer, in de buurt van Kavala en Komotiní. De route is daarom moeilijk te vinden, vooral in bergachtige streken waar hij niet precies beschreven is. En natuurlijk in de verstedelijkte gebieden, waar überhaupt geen wandelpad te vinden is. Werk aan de winkel voor VEF (Via Egnatia Foundation)! 

De route is niet het enige probleem. De logge bureaucratie is een ander struikelblok. Het grootste probleem in Griekenland is de politieke onwil om mee te werken aan een ‘cross border project’ met Albanië, Macedonië en Turkije, en dat is nu juist precies waar het Via Egnatía project over gaat: samenwerking en uitwisseling. De Stichting VEF wil de oude weg nieuw leven inblazen, als verbinding tussen de aanliggende landen, als weg van culturele uitwisseling en als internationaal wandelpad.

Frustratie

‘Forget Greece!’ , zegt Panos Theodoridis, die wij in Thessaloniki ontmoeten. ‘Leave Greece out’. Dit wordt niets, is de boodschap. Het is ongeveer het eerste wat hij tegen ons zegt en het is niet erg bemoedigend. Panos Theodoridis is architect en schrijver en heeft in zijn stad heel wat acties ontketend. Hij is bijvoorbeeld degene die jaren geijverd heeft voor een monument voor de omgekomen joodse bevolking van Thessaloniki. Panos Theodoridis heeft zich ook langdurig beziggehouden met de Via Egnatía en is daarmee amateur-archeoloog geworden. Hij heeft de projectontwikkelaars van de Nea Egnatía – de autosnelweg – van advies gediend omtrent archeologisch waardevolle plekken die ontzien moeten worden. Hij is een veelzijdig man met uitgesproken meningen. Voor ons zal hij een lezing houden op de kleine conferentie die wij in Thessaloniki houden, aan de Universiteit van Macedonië. Maar hij heeft kennelijk weinig fiducie in het slagen van het project.

Lees verder in Lychnari 2010/4, pp. 16 e.v.