Maria Ikonomopoúlou

Ik hou van voltes in steden, heb ik eerder bekend. Doelloos rondwandelen, de architectonische omgeving verkennen en het gedrag van mensen in de openbare ruimtes observeren. Dat doe ik uitvoerig als ik in Griekenland ben, voornamelijk in Athene. Een fascinerende stad, maar met een serieus verkeersprobleem. Kykloforía, het Griekse woord voor ‘verkeer’, betekent ook ‘bloedcirculatie’ en houdt een treffende metafoor in. Het bloed van de stad, haar bewoners, kan zich niet ongehinderd bewegen door haar aderen, haar wegen en straten.

Een enorme hoeveelheid auto’s, taxi’s bussen, brommers, motors, scooters en voetgangers, probeert dagelijks zijndoel te bereiken, wat op een heldendaad lijkt als het op tijd lukt. Wegens de smog door de uitlaatgassenboven de stad probeert men sinds 1982 het autoverkeer te beperken. Op werkdagen is de toegang tot het centrum voor auto’s gereglementeerd, op grond van het laatste getal op de nummerplaat worden ze verdeeld in even en oneven.

Vele Grieken omzeilen deze beperking met het aanschaffen van een tweede auto, (toen geld nog geen rol speelde), maar de meesten kopen een motor erbij, die makkelijk tussen het vastlopend verkeer te manoeuvreren is. Misschien komt het door het grote aantal voertuigen in de stad, misschien door de breedte van de stoepen, maar Athene wordt ook omschreven als de stad waar de mensen op de wegen lopen en de auto’s op de stoepen staan. Inmiddels wordt het door Grieken normaal gevonden dat motors en brommers in volle vaart  over stoepen en dwars door voetgangersgebieden rijden.

Luiheid

Het was oktober 2009 op een zaterdagochtend. Ik liep op het Aristotélous-plein, een van de mooiste plekken van Thessaloniki. Opa’s met hun kleinkinderen genoten van de herfstzon. Beide kanten van het plein hebben galerijen met flats uit rond 1920, vol ornamenten en glas-in-lood. Ik was de ingang van zo’n gebouw binnengelopen, naar een patio met trappen richting de verdiepingen, en wilde de architectonische details van dichterbij bekijken. Ik raakte in verwarring toen uit een van de deuren een brommer kwam. Achter het stuur een Griek, die druk aan het praten was via zijn mobieltje. Dit was geen rijden op de stoep. Dit was rijden op een motor in een huis. Hoever kan iemand gaan in zijn luiheid? 

Lees verder in Lychnari 13/1, p. 34.