Frieda Soetenga

Eind December 2010 werden de bewoners van  het eiland Skiathos verrast met een aantal mysterieuze aankondigingen. Er zou een groene vos zijn gesignaleerd op het eiland. Niemand wist waar het om ging en er werd alom gespeculeerd naar de betekenis van de aankondigingen en wat die groene vos zou kunnen zijn. 26 Januari 2011 werd het mysterie onthuld en stelde de Groene Vos zich officieel voor.

Buitenlandse vrouwen, allen woonachtig op Skiathos hebben in 1989 een vereniging opgericht: de ‘International Women’s Club Skiathos’  (Διεθνής Ένωση Γυναικών Σκιάθου) uit een behoefte om sociale contacten te leggen en te onderhouden, activiteiten te organiseren voor de leden en hun kinderen en een actieve rol te spelen in de gemeenschap. In die tijd was er vooral in de wintermaanden niet veel te doen op het eiland. De club heeft onder andere ook de traditionele Kerstbazaar ingevoerd, die ondertussen tot een jaarlijks terugkerend hoogtepunt is geworden waar alle verenigingen aan mee doen.

Ook het milieu en de zorg voor de natuur op het eiland hebben altijd een belangrijk doel voor de vereniging gevormd. Een eerste poging tot recycling vond plaats in het begin van de jaren ’90, toen we papier inzamelden en dat op onze eigen kosten naar de gemeente Volos stuurden waar toen net een begin was gemaakt met recycling. Ons voorstel tot samenwerking met de gemeente Skiathos werd  door de toenmalige burgemeester van de hand gewezen met als argument dat er al een geïntegreerd recyclingsplan klaarlag dat binnenkort geïmplementeerd zou worden.

De jaren verstreken en van enige recycling door de gemeente was geen sprake. De noodzaak werd ondertussen almaar groter. Skiathos is een prachtig en groen eiland en er is gelukkig veel water. Helaas is het kraanwater niet geschikt voor consumptie en iedereen die aangewezen is op waterleidingwater en geen eigen waterput heeft, moet dus flessen water gebruiken, als drinkwater maar ook om mee te koken. Met als gevolg dat het plastic-waterflessen-gebruik enorm hoog is. Afgezien van de extra kosten die dat met zich meebrengt (in deze tijd van crisis toch een belangrijk punt) geeft het een gigantische belasting op onze natuur. Wij hebben op dit kleine eiland een ΧΥΤΑ, een vuilnisstortplaats, waar al het afval terechtkomt De levensverwachting van deze is maximaal 15 jaar en daarna moet er dus een nieuw gedeelte van ons eiland opgeofferd worden voor weer een XYTA. Als we niet leren anders om te gaan met ons afval, waarvan we elk jaar meer produceren, wordt ons kleine paradijs één grote vuilnisbelt, iets wat wij onze kinderen en de volgende generaties niet aan kunnen en willen doen.

De vrouwenvereniging besloot om weer het heft in eigen handen te nemen en een begin te maken met het recyclen van de plastic flessen. Deze flessen, die zo enorm schadelijk zijn voor het milieu en er vele jaren over doen om te vergaan, zijn in principe heel makkelijk te recyclen.

Lees verder in Lychnari 13/3 pag. 32 e.v.