Lienke en Anke van Nugteren

In de wintermaanden begin dit jaar lag de Piatsa van Ano Syros (de bovenstad van Syros) er al net zo doods bij als de rest van het dorp. Plots schrokken de schaarse bewoners op uit hun winterslaap door een hamerslag. Het nieuws verspreidde zich snel: een huisje dat daar al jarenlang stond te verkommeren werd onder handen genomen door ‘nieuwkomers’. Een drietal stoffige jongelui was er ijverig bezig met hamer, zaag en boor. Wat ging dit worden? ‘Een winkeltje met streekproducten’. We wensten hun succes.

Elke zomer gaan hier zaakjes open die het na één seizoen al laten afweten: de gebruikelijke souvenirwinkeltjes. Maar al vóór 1 oktober sluiten die boetiekjes, zoals ook de helft van de toch al schaarse taverna’s, en ligt de Piatsa er door de week weer verlaten bij. Vooral dankzij de legendarische rebétika-zanger/componist Markos Vamvakaris trekt Ano Syros bezoekers, ook buiten het seizoen. Maar die zoeken, na toch een fikse klim, vergeefs naar een stoel en een drankje, zelfs een glas water is niet verkrijgbaar. De wandelaar zoekt het dan hogerop, veelbelovende pijlen volgend naar een andere pleisterplaats. Maar alles lijkt wel altijd potdicht.

Jong elan

Sinds juni is de Piatsa een uithangbord rijker: ‘Maison de Mezé’. Binnen is het koel, de rekken staan vol intrigerende flessen en potjes, met eenvoudige, smaakvolle etiketten. Originele ansichtkaarten lijken van dezelfde hand, evenals de reclameborden. Op een binnenplaatsje passen net drie tafeltjes, in de schaduw van een druivenrank. We herkennen Iásonas, nu minder stoffig en zonder verfkwast. We krijgen een piepkleine kaart, en zijn blij verrast door de lage prijzen – zeker in vergelijking met de trendy, alleen-in-de-zomer-open zaakjes verderop. We bestellen een glas wijn en mezedes. ‘Alles op uw bordjes en in uw glazen is te koop’. Leuk, die combinatie winkel-café en eetwaren - decoratieve cadeau-ideetjes. Zaakjes met streekproducten schieten immers als paddenstoelen uit de grond, ook in de hoofdstad Ermoúpoli. Maar voor Ano Syros is dit een premiѐre. Iásonas moet even de keuken in om de paximadia te keren. De tomaten, die op het dak liggen te drogen, roepen ook om hulp. Dat doet de knappe Eleni. Zij is het die de limonades maakt. Op de lei prijkt ‘citroenlimonade met munt’. We kopen biowijn, tonijn uit Volos en citroenjam uit Tinos. In december verkondigt de lei granaatappellimonade met gember

Lees verder in Lychnari 15/1 p. 42 e.v.