Pavlos Emmanouildis

Ondanks, of misschien wel dankzij de crisis ontstaan op verschillende plaatsen in Griekenland initiatieven voor kleinschalige bedrijven.

Tinos is vooral bekend als het eiland van de Panayía, het Lourdes van Griekenland. Massa’s gelovigen kruipen dagelijks op hun knieën de één kilometer lange route naar de imposante Mariakerk, smekend om genezing, vruchtbaarheid, rijkdom ... ieder wat wils.

Maar Tinos is veel meer dan dat. Sporen uit het verre verleden zoals de ruïnes van de tempel van Poseidon, pal naast het strand van Kionia, een rijke nog levende beeldhouwtraditie met Chalepás van de Slapende Schone als de bekendste vertegenwoordiger, beroemde schilders als Nikólaos Yizis en Nikiforos Lytras, een museum voor moderne kunst met werken van de hedendaagse conceptuele kunstenaar Kostas Tsoklis, de befaamde duiventillen, ware kleine paleisjes verspreid over het hele eiland, fraaie dorpen met hun karakteristieke Cycladische huizen en lange, schone stranden.

Aan te bevelen voor wie van het ‘plastic’ toerisme gruwt.

Davids en Goliaths

Juni dit jaar. Onze eerste avond in een restaurantje aan het strand van Kionia. Op de menukaart valt mijn oog op een onbekend merk bier: bira Nisos. ‘Ons bier’, zegt de ober-eigenaar Nikos vol trots, ‘van de brouwerij in Vaya, net buiten Chora. En wist je dat ….’.

Ja, ik wist al dat Fix met 12% marktaandeel het monopolie van de grote jongens (met Heineken voorop) had doorbroken (zie vorige Lychnari). Nu blijkt dat er ook veel kleine zusters zijn: dat Chios, Corfu, Kalamata, Santorini, Kreta, Argos … hun lokale microbrouwers hebben. Tinos dus ook, met de toepasselijke naam Nisos (= eiland)!

De volgende middag al zit ik in de brouwerij met Lida Dafouli en Stavros Ladás te praten. Hij werkbouwkundig ingenieur, zijn vrouw afgestudeerd letterkundige en nu het logistieke en PR-brein van het bedrijf. Beiden uit Patra. Hoe zijn ze hier gekomen?

Lees verder in Lychnari 13/4 p. 10 e.v.